ستاره های دنباله دار در مسیرها یا مدارهایی٬ منظومه شمسی را دور می زنند.این ستاره ها گاهی از نزدیک خورشید و گاهی نیز از نقطه ای به فاصله زیاد از مدار پلوتون که دورترین سیاره است٬ عبور می کنند.هر دور کامل یک ستاره دنباله دار را “دوره” آن می نامند.این دوره در مورد برخی از آنها حدود سه سال و نیم و در مورد برخی دیگر٬ بیش از هزاران سال طول می کشد.
ستاره های دنباله دار از گاز های یخ زده٬ یخ٬ گرد و غبار و سنگ تشکیل شده اند.قطر بزرگترین ستاره های دنباله دار٬ از چند کیلومتر تجاوز نمی کند ولی طول دنباله نواری آن ممکن است به میلیونها کیلومتر برسد.ستاره های دنباله دار٬بیشتر اوقات با بزرگترین تلسکوپها نیز دیده نمی شوند٬ولی هرگاه روی مدار خود در وسط منظومه شمسی قرار بگیرند با نور خیره کننده ای می رخشند و دیده می شوند.
هنگامی که یک ستاره دنباله دار به خورشید نزدیک می شود٬ اشعه خورشید به ذرات آن ضربه می زند و آنها را آن چنان با فشار به سمت عقب ستاره می راند که به صورت یک دنباله طویل درمی آیند.دنباله این ستاره ها از گازها و گرد و غبارهای درخشان تشکیل شده و آن قدر رقیق است که حتی اگر موشکی از درون آن عبور کند٬ هیچ آسیبی نمی بیند. کره زمین تا کنون از درون دنباله چند ستاره دنباله دار عبور کرده است.ستاره دنباله دار “هالی” که یکی از مشهورترین این نوع ستاره هاست٬ نام خود را از ستاره شناسی به نام “ادموند هالی” گرفته است.وی در سال ۱۶۸۲ میلادی مسیر و زمان برگشت یک ستاره دنباله دار نورانی را به درستی پیش بینی کرد.
سوال علمی دارید؟ پرسش علمی خود را مطرح کنید و علم خود را افزایش دهید.
